«زمان» و سرنوشت ما (بخش دوم)

باز هم با چند مثال شروع کنیم

در بخش اول این مقاله، مثال‌هایی را ارایه دادیم که نشان می‌داد گاهی فقط «یک ثانیه»، می‌تواند سرنوشت انسان را تغییر دهد. حالا در اینجا 3 مثال واقعی از دنیای کسب و کار و صنعت ارایه می‌دهیم تا مقاله را با این واقعیت شروع کنیم که بی توجهی به زمان و موقعیت تاریخی، می‌تواند چه تاثیری در موفقیت و یا شکست شرکت‌ها و صنایع بزرگ داشته باشد. این نمونه‌های واقعی از افراد و سرمایه‌دارانی است که فرصت‌های بزرگ را از دست داده‌اند، زیرا ارزش زمان را درک نکرده‌اند:

مثال 1- کُداک (Kodak): در دهه 1970، کُداک فرصت سرمایه‌گذاری در فناوری دوربین‌های دیجیتال را داشت. در آن زمان، دوربین‌های اولیه دیجیتالی در مرحله آزمایش بود. با این حال، آن‌ها آنقدر بر تولید و تجارت فیلم سنتی دوربین‌های دستی، متمرکز بودند که پتانسیل عکاسی دیجیتال را نادیده گرفتند. این تصمیم در حدود 30 سال بعد، منجر به سقوط کُداک شد زیرا دوربین‌های دیجیتال وارد زندگی شدند و به سرعت جایگزینِ دوربین‌های دستی شدند.

مثال 2- بلاک باستر (Blockbuster): در اوایل دهه 2000 میلادی، بلاک باستر این فرصت را داشت که نتفلیکس (Netflix) را به قیمت 50 میلیون دلار خریداری کند. با این حال، مدیران بلاک باستر در آن زمان، ارزشی در این استریم (streaming service) ندیدند و آن فرصت را رد کردند. این تصمیم در نهایت منجر به ورشکستگی بلاک باستر شد زیرا از اواخرِ همان دهه، خدماتِ استریم به اصلی‌ترین روش استفاده از رسانه‌ها تبدیل شدند. خوب است بدانید که خدماتِ استریم (streaming service) به هر محتوای رسانه‌ای زنده یا ضبط شده اشاره دارد که از طریق اینترنت به رایانه‌ها و دستگاه‌های تلفن همراه تحویل داده می‌شود و در زمان واقعی پخش می‌شود. پادکست‌ها، پخش‌های اینترنتی، فیلم‌ها، نمایش‌های تلویزیونی، و موزیک-ویدیوها، چند نمونه رایج از این محتواهای رسانه‌ای برای پخش هستند.

مثال 3- مای-اسپیس (MySpace): در اواسط دهه 2000 میلادی، مای-اسپیس پِلَت‌فُرم غالب رسانه‌های اجتماعی بود. با این حال، آنها در آن زمان نتوانستند شرایط را درک و از فرصت پیش آمده استفاده کنند تا با چشم‌انداز در حال تغییر رسانه‌های اجتماعی همگام شوند. در نتیجه، آنها از فیس‌بوک، که تحولاتِ زمان را تشخیص داد و به پلت‌فرم غالب تبدیل شد، شکست خوردند.

داستان‌هایی که تکراری نیستند!

ما داستان را دوست داریم و از آن چیزهای زیادی می‌آموزیم. داستان‌های زیادی در مورد ارزش زمان برای نوجوانان وجود دارد؛ شنیدن داستان به دانش و درکِ ما کمک می‌کند، اما مهم این است که پیش از هر چیز تکلیفِ خود درباره رفتاری که با زمان خواهیم داشت را بدانیم تا سپس درباره ارزش زمان از ادبیات کمک بگیریم. در اینجا خلاصه 3 داستان با موضوع «زمان» که در ادبیات دنیا رواج دارد را با هم می‌خوانیم. اگر به آنها علاقمند شدید می‌توانید در اینترنت به دنبال داستان کامل باشید:

داستان ساعت شنی گمشده. این داستان درباره دختر نوجوانی است که ساعت شنی جادویی را کشف می‌کند که به او اجازه می‌دهد زمان را کنترل کند. در ابتدا، او از ساعت شنی برای رد کردن کلاس‌ها و اجتناب از انجام کارهای سختِ روزمره استفاده می‌کند، اما بر اثر ماجراهایی متوجه می‌شود که زمان منبع گرانبهایی است که نمی‌توان آن را هدر داد. او یاد می‌گیرد که وظایف و مسئولیت‌های خود را اولویت‌بندی کند و از هر لحظه بهترین استفاده را ببرد و متوجه شود که هر ثانیه اهمیت دارد.

درس زمان-نگهدار. این داستان درباره پسر نوجوانی است که همیشه دیر به مدرسه و محل قرار می‌رسد و به همین دلیل، فرصت‌های مهم را از دست می‌دهد. او یک روز با یک زمان‌سنج دانا آشنا می‌شود که ارزش وقت‌شناسی و اهمیت احترام به وقتِ دیگران را به او می‌آموزد. پسر یاد می‌گیرد که از قبل برنامه‌ریزی، و زمان خود را به‌طور موثر مدیریت کند، و در نتیجه قابل اعتمادتر و مسئولیت‌پذیرتر شود.

هدیه زمان. این داستان درباره دختر نوجوانی است که ساعتی جادویی به او می‌دهند که می‌تواند زمان را متوقف کند. او از ساعت برای دریافت جایزه و امتیاز در مدرسه و ورزش استفاده می‌کند، اما به زودی متوجه می‌شود که دستکاری در زمان، عواقبی دارد. او می‌آموزد که زمان هدیه‌ای است که باید آن را گرامی داشت و عاقلانه از آن استفاده کرد، و میان‌بُرها و تقلب، همیشه منجر به پشیمانی می‌شود.

من هم مثل شما می‌دانم که مضمونِ این داستان‌ها تکراری‌اند و ما در همه جا درباره ارزش زمان شنیده‌ایم. این داستان‌ها همگی یک وجه اخلاقی دارند و بر اهمیت مدیریت زمان و مسئولیت پذیری برای نوجوانان تاکید دارند و نشان می‌دهند که چگونه استفاده مطلوب از هر لحظه و از زمان، می‌تواند منجر به موفقیت و خوشبختی در زندگی شود. حالا این ما هستیم که باور کنیم پشت هر داستان، واقعیت‌هایی نهفته است که پیش از ما، میلیون‌ها انسان آن را تجربه کرده‌اند و به این دلیل تبدیل به داستان شده است که به انسان‌های بعدی که روی کره زمین زندگی خواهند کرد، تجربه‌های ارزشمند را منتقل کند. اگر داستان‌ها به دلیل تکراری بودن، قیمت زیادی ندارند، اهمیت واقعیت‌هایی که در هر داستان وجود دارد، گرانبها و ارزشمند است.